The Language Habitat: an Ecopoetry Manifesto

Bu yıl hayatımda acısıyla tatlısıyla bir çok şey öğrendim,inanılmaz deneyimler ve bir o kadarda denemeyim bu kadarıda kalsın anlarım oldu.Bizin anlamını öğrendim kaybettiğim "seni" anladım ve bizi ayıranın ne olduğunu gördüm.Sürekli tanımı yapılan şeylerin ne kadar boş olduğunu gördüm,ne kadar az dostum olduğunu hissettim ve "ne iyiki" ne kadar az "dostum" olduğuna şükrettim.Gerektiği yerde gerektiği kadar bana gösterilen samimiyetten tiksindim hatta tiskindim,bana piyasa adamı diyenler bile oldu allah rahmet eylesin artık onlar kariyer feedback'i yapmaya doymamış old kankalar folderlarındalar.

Yaşadığım için insanlarla paylaşmayı insanları dinlemeyi bu sene daha da bir öğrendim tabi ki tam değil biraz daha empati ve sabır için biraz daha zamana ihtiyacım var.

Yapılar ve bürokrasiyle uğraştım hiç olmayacak kişilerle hiç olmayacak zamanlarda biraraya geldim,o insanlara yeniden ve yeniden kendimi tekrar tekrar anlatırken buldum değişen bir şey olmadı hala anlatıyorum onlarda sadece dinliyorlar

Borç yapmamaya kimsenin üzerimde hakkı kalmaması için çabaladım ama para bu değişik bir şey allah değil ama allahtan öte,insanları değiştiriyor insan temkinli olmalı!

Bu ülkede şaşırmamayı bu senede bir kez daha beceremedim,neler çıktı inanamadım küçükken benim için en güzel yerler başka insanların karyolalarının altlarıydı çok değişik şeyler bulurdum ve sürekli bu yerleri karıştırdığım için dayak yerdim hemde çok fazla şeyi karıştırdığım için.Aynı durum içinde ayıkladım yaşadığım cımbızladığım dev bir karyol altı gerçekliğinde lütfen biri beni bulsun diyorum artık.kim vurduya giden demokrasi aksaklıkları yüzünden tanımı gereği unutulan bir yaşama hapsolduğumu daha da iyi hissettim bu yıl.

Saklı olan kendimdem çıkardığım her şey için ve her zaman bir şeyler üretebildiğim için şükrediyorum ve bunları bir avuç insanla paylaşmaktan büyük bir haz alıyorum umarım bu sene bu hazdan mahrum kalmam,ve umarım herşey herkesin gönlünce olur

En içten sevgilerimle
m.dere