Düşünce Umutsuzluğa Düşme Cesaretidir

..Sık sık insanların beni kötümser bulduğuna tanık oluyorum. İlkin, kişisel düzeyde, böyle bir durum katiyen söz konusu değil. İkincisi, kötümserlik ve iyimserlik kavramlarının düşünceyle hiçbir alakası yok. Debord sık sık Marx’ın bir mektubunda yer alan şu cümleyi alıntılardı: “İçinde yaşadığım toplumun umutsuz koşulları beni umutlandırıyor.”*....

* Agamben’in Marx’tan aktardığı cümlenin orijinali biraz farklı: “Yaşadığımız zaman hakkında fazla olumlu düşüncelerim olduğu söylenemez; fakat buna rağmen bugünden ümidimi kesmiyorsam, bunun tek sebebi, tam da bu ümitsiz durumun bana ümit vermesi.” Kaynak: www.marxists.org

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

The Language Habitat: an Ecopoetry Manifesto

The Language Habitat: an Ecopoetry Manifesto By James Engelhardt Ecopoetry is connection. It’s a way to engage the world by and through language. This poetry might be wary of language, but at its core believes that language is an evolved ability that comes from our bodies, that is close to the core of who we are in the world. Ecopoetry might borrow strategies and approaches from postmodernism and its off-shoots, depending on the poet and their interests, but the ecopoetic space is not a postmodern space. An ecopoem might play with slippages, but the play will lead to further connections. Ecopoetry does share a space with science. One of the concerns of ecopoetry is non-human nature (it shares this concern with the critical apparatus it borrows from, ecocriticism). It certainly shares that concern with most of the world’s history of poetry: How can we connect with non-human nature that seems so much more, so much larger than ourselves? How can we understand it? One way ...