Ana içeriğe atla

Bugün herşey daha kabus.Bıraktığımız yerden devam etmiyor,aralara sayfalar giriyor,kaybediyorsun okuduğun sayfayı.Cinayet ,terör,uygarlık ve şiddet vazgeçilmez çeşniler;orada,burada, bunlar normal diyorsun,okuyorsun,bunlar olmuş diyorsun zaplıyorsun,kendi oyununun kurallarını sözde sen belirliyorsun.Bu dünya bir savaş.Kendin ettin kendin bul,kendini pişir kendini ye ya da Gerçekçi ol imkansızı iste Che ye karşılık "akıllı ol Canımı ye" dünyası.
Sayısız hapishane ve modern takviyeyle beraber yallah tazyik olayı.

Para herşey demek,rahmetli dedem derdi Allah değilsin ama töbe haşaa allah kadar iş görüyorsun diye.Para sınırları belirliyor,buradakini ve içeridekini,ve üstelik keyfiliğe uygun bir tanımı yok ahlakiliğe sığmıyor, zaten böyle bir sorunu da yok,her zaman kapıdaki bir düşman gibi(ante partas)

Düzenin yarattığı şiddet ve şiddetin yarattığı düzen(harmanyeri) bir toplum inşasıydı,modern bir projeydi,hiçbir noktaya(asla istediği noktaya) ulaşamadığı için kendini tarihselleştirdi ve içselleştirdi.Barbarlar ve misyonerler kendi aralarında bu şiddetin düzeni/düzenin şiddeti olarak bu gerçeği coğrafyada herkesin kaderi haline getirdi

Bu kadar aksi/azgın/inatçı resmi kimlik tabakları halinde herkesin aynı kaptan yediği aynı kapta eridiği potansiyel bir çeşniydik.Şimdi de öyle ,ne değişti ne kavgalar yapıldı?Bilince enerji olarak ne kaldı?Akıllı modern vatandaşımız ne kadar politik?ve ne kadar güvensiz?Pratiğinde ne var?Bilinç maddeden üstün değil hala
ve üstelik kendi vicdanından mustarib,hissiz ve hemde oldukça pragmatist

Felsefeciler yuvayı/yurt kavramını "aranan/özlenen ev" kavramıyla pekiştirirler,bununla kasteddikleri çoğul ve tedirgin karmaşa olmasa gerek.Anahtar paspasın altında ama ev yok!Güç bacaklarda bacaklar hızlıysan sen güçlüsün,formundasın.Bu da kimlik metaforu uyruğun kuyruğun meselesi demek istediğim.

1 mayısta işlçiler görünmez pelerinlerini atıp birleşiyorlar,hem özgürlüğün hemde yetkisizleştirmenin heyecan ve bitkinliği ile Atmleri parçalıyorlar,(ya da gösterilen)polisler kafa göz patlatmaya devraldıkları "şanlı mirasımızı olduğu yerden "cerrahi" operasyonla kutluyorlar.Bol biber gazı salça tat ketçap ye,dök dök ye..

Senaryo aynı.

1 mayıs enerji içeçeği yaptım, REDDETBUL ,tataklandırırırrr

1 mayısta YAMA kullanılmalıydı,20 dakika zeıtgeıst damardan.çatıya koymak yamada bir şey sunmak değil olay;bir farklılık deneyimi kurmak ve çatıda bununla hayata kulak vermeyi öğrenmek demek


Ben kent ve yapıları arasında ilişkileri kadar yapılar ve çatı arasındaki ilişkiyide önemsiyorum,özellikle geri dönüşlü çatıları..

Kentler kalıba giren insanlardır sonuçta,insanlar ise kalıplarını seven yabancılar.Gündelik hayatta devrimi gher gün hissederek bir başkasına aktarabilirsin,dokunarak ,anlatarak,bakışlarınla.selam ver konuş anlat derdini


Kamusal alanı düşünürken artık hiçkimsenin vicdanının sesini dinlemediği bir parkta kum havuzunda gibi hissediyorsun,kumdan kaleler vs. yaparken oyun saatinin bittiğini bana ETİK mi illa anlatacak? Etikmi dediniz??

Bugün etiktende bahsedilmiyor,konuşulmuyor.Sokaklar süpürülmüyor süpürülsede çöpçüler konuş(ul)muyor.Sınırlarında sorunların bitmiyor,entegre rüyanda kavrulurken o papyonlu adamlar saz çalıyor güzel kardeşim,ne yurttan sesleri.Her zorlama bir seçim meselesi ,her seçim ise bir siddet.İçinde seyre çıktığımız yolculukta vicdan anlamanın çok çok gerilerinde kaldı.


Toplumun kollektif vicdanında entellektüellere de yer kalmadı artık,şimdi her an inşada ve tüm aydınlar tamamen bir taşeron.
Anda yaşarken iki düş kuruyorsun.1.mutlu olman 2. ise bunun gerçek olmasıdır,ama bu iki düşün aynı anda gerçekleştirilmesi imkansızdır.Onarılmaz bir kargaşada ise her düş hem mutlu hem gerçek,zaten bunu düşünecek te vaktimiz yok..Herşey böyle içiçe nasıl olsa;çöldeki kum havuzu,oynayan çoçuk ve yıldızlar


Çöl düşüncesinden bahsetmiştim,çöldeki yolculuktan hatırlayanlara
belki 30 yaş bunalımındayım ama doğduğum yıl sayılmıyorsa değilim:)Çölde insanların nasıl konuştuklarını anlamaya kadar gittim.Kim /ile konuşur insan/lar çölde???

Kumlarmı?:Çölün sessizliğimi dillendirir korkuları,ama yıldız çölde hem yalnız hem de yolgösterici olandır aynı zamanda.Bugün yalnızlığın anlamını biliyoruz;Acının anlamına ve acı çekmeye/çekene karşı kayıtsızlık.Yıldız ve çöllerin kumu hazır ve nazır/geçmiş ile gelecek arasında bu ülkede cografyamda aranan şanlı miras/şanlı tarih

Parçaları birleştirirken kumların arasında yürürken kelimelerden çıkarttım saklı tozu."STARDUST IS TRUST" düşteki ev gibi içimde..

Görsel
*Maurizio Cattelan
"Untitled" 1996
Black and white photography / Photographie noir et blanc

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

The Language Habitat: an Ecopoetry Manifesto

The Language Habitat: an Ecopoetry Manifesto By James Engelhardt Ecopoetry is connection. It’s a way to engage the world by and through language. This poetry might be wary of language, but at its core believes that language is an evolved ability that comes from our bodies, that is close to the core of who we are in the world. Ecopoetry might borrow strategies and approaches from postmodernism and its off-shoots, depending on the poet and their interests, but the ecopoetic space is not a postmodern space. An ecopoem might play with slippages, but the play will lead to further connections. Ecopoetry does share a space with science. One of the concerns of ecopoetry is non-human nature (it shares this concern with the critical apparatus it borrows from, ecocriticism). It certainly shares that concern with most of the world’s history of poetry: How can we connect with non-human nature that seems so much more, so much larger than ourselves? How can we understand it? One way

Art in İsolation Online Exhibition / Santa Clarita

Art in İsolation Exhibition Virtual  Link

Satın Alınamayan Ortak Kader “Yeni Normal”

Yeni normal.Şu günlerde oldukça duyduğumuz bu kavram  tuhaf ve ıssız olan bir uzamda huzursuzluğun kaygıya doğru  birleşme yarattığı noktada var olmakta.İçimizde bulunduğumuz gerçeklik şimdilerde böyle tarif ediliyor.Acaba gerçekten böyle mi? Yeni ve normal mi?Yeni olan gerçeklik acaba normalleştirici mi?  Bugünlerde çoğu insan nasıl normalleşeceğimiz konusunda tartışıyor, kakafonik tarzda bu tartışmalar hiçbir  şeyin eskisi gibi olmayacağını ifade eden gürültülü haber bültenlerine yakın benzerlikte yorumlarla beraber buharlaşıyor.Aslında anlamların, kavramların,temsillerin ağına yakalanan  vahşi anlamsız  bedenler olduğumuz gerçeği (Erasmusvari tabiriyle bir  “homo bulla”)ile karşı karşıyayız.Bunun yanı sıra insan hayatında korku ve izalosyonun tam ortasındayken derin ve olumlu bir değişim olabileceği inancıyla uyanıyoruz.Kapitalizmin rasyonalitesi ve şiddetli sonuçları olan ırkçılık, cinsiyetçilik ve eşitsizlikle karşı karşıya kalan insanlar olarak kendi “elleriyle” işledikler