SIZINTI & SIKINTI

Sabah bir şiir geçti içimden,Nazım hikmetten, veraya yazdığı kısa bir şiir. Genelde sabahları nedense öfkeli kalkarım,birden uyandığım zaman hulk oluyorum genelde,nefes alamıyorum gibi geliyor ondanmıdır acaba?,Ran nazım Ran koşan içimde.Dün okuduklarımdan sonra normal/ne güzel söylemiş veraya "Geldim kaldım güldüm öldüm."Ne güzel yaşamış,...?
alıntıladığım kısmı bu kadar şiirin.

Şiirin içinde kelimeler nefessiz kalınca uyanıyorlar/içinde/içimden.Yusuf Hayaloğluyu da kaybettik,rahmetli Ahmet kayayı(da) küçükkken iki durak arası binilen taksilerden önce komşu abilerde keşfetmiştim,sevgi duvarını aşmıştım/aşmıştık.Akan soba boruları ve Sony Deck teybleri vardı abilerimin,içlerine kapanık hep yalnızdılar,benimde paylaştığım yalnızlığın sosyalleşme aracı,pencerelerden giren temiz havayla beraber müzikte; dışarı kaçan havayla mahalley(l)e harmanlanırdı.Belki özel bir sostu belki bir s.o.s ti.İnsanlar ne dinlediklerini göstermek için yarışırlardı,şarkıları ezberlerlerdi falan

Şimdi genelde gogocular favori,gogocuları dinliyorum gözlerim kapalı.Bazen mahallede,ekzantrikbir sıçrama yapılabiliyor kardeşimin biri, eskibir parça veya bazı sesler sayesinde yokuşun aşşağısından çoçukluğuma çıkabiliyorum.Ne demiş bir paşa "Her düzende bir düzen, bir düzülen vardır.



Her güzel şey kendini neyin aradığına borçlu güzelliğini.
Bazen düzen/bazen düzülen:)hayatın "PERFECTLOVERS" öte bir karşılığı yok galiba.acı ve tatlı /ekşi ve sulu hep yan yana.

İnsan büyüdükçe hayalciliği ve umududa yavaş yavaş kayboluyor ,kaybetmiyor yanlış anlaşılmasın ama unutuyor umut etmeyi.
Umudun şiirleri ruhların sesleri baskın uykuda kayboluyor.
içinde/içimden