BAKMA BANA ÖYLE BAKMA,BİR...

Kendini seçemiyorsun,Bırakıp kaçamıyorsun,,, mısralar tekrarlanır böyle bir şarkıda anlamsız kalabilmek mümkünmü allaşkına?Hayatın anlamını kucaklamak için bir tek sözcük bile yetiyor bazen.aşırı hümanist bazen idealist gürçeşme embriyosu sevgimi/kalbimi büyütürken budanın kollarına oradanda cankuş kokoreçcisi arasında buharlaşıyorum,hiç bir şey propplem değil görrüşürüz yani!!!..tam frekansı bulsam kendi kullanım dışı sözlüğümü yaratabilirim.

Işık şemsiyeleri yağmurun altında parıldarken yol üzerinde gözlerim kamaşıyor kendi önümdeki resime odaklanıyorum,doğa herşey ve ben,benden arda kalan,gördüklerimin sonsuz küçük parçası.

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

The Language Habitat: an Ecopoetry Manifesto

The Language Habitat: an Ecopoetry Manifesto By James Engelhardt Ecopoetry is connection. It’s a way to engage the world by and through language. This poetry might be wary of language, but at its core believes that language is an evolved ability that comes from our bodies, that is close to the core of who we are in the world. Ecopoetry might borrow strategies and approaches from postmodernism and its off-shoots, depending on the poet and their interests, but the ecopoetic space is not a postmodern space. An ecopoem might play with slippages, but the play will lead to further connections. Ecopoetry does share a space with science. One of the concerns of ecopoetry is non-human nature (it shares this concern with the critical apparatus it borrows from, ecocriticism). It certainly shares that concern with most of the world’s history of poetry: How can we connect with non-human nature that seems so much more, so much larger than ourselves? How can we understand it? One way ...