Tuzsuz

Mülk edinebileceğimiz bir fethetme arzusu içimizi kemiriyor.Genel koşutluklar saptanabilir değil.Pratik ihtiyaçlarımız hakikat olarak adlandırılıyor.Gelişip içinde büyüyebileceğimiz kurgular içinde yaşıyoruz.sen her zaman gelip geçici senden vurguyu saklıyor.bunun bir sonu yok.Çıkarlar çerçevesi biyolojik tepkilerden,tüm mantık kurallarından daha üstün henüz hiçbir soru yok.Cevaplar ama çok.Soruların olmadığı gerçeği burda yatıyor.Daha zengin ve karşıt yönde gülünç bir ciddilik barındırıyor"...?.." yüzünde

Bütün yanlıştır?Uyum ve aklın işaret ettiği her çaba kendi karşıtına dönüşüyor.
Kendime tekrar tekrar söylüyorum,gülmek için düşünmekten daha iyi bir yol olabilirmi?

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

The Language Habitat: an Ecopoetry Manifesto

The Language Habitat: an Ecopoetry Manifesto By James Engelhardt Ecopoetry is connection. It’s a way to engage the world by and through language. This poetry might be wary of language, but at its core believes that language is an evolved ability that comes from our bodies, that is close to the core of who we are in the world. Ecopoetry might borrow strategies and approaches from postmodernism and its off-shoots, depending on the poet and their interests, but the ecopoetic space is not a postmodern space. An ecopoem might play with slippages, but the play will lead to further connections. Ecopoetry does share a space with science. One of the concerns of ecopoetry is non-human nature (it shares this concern with the critical apparatus it borrows from, ecocriticism). It certainly shares that concern with most of the world’s history of poetry: How can we connect with non-human nature that seems so much more, so much larger than ourselves? How can we understand it? One way ...