DURUM DUMURDAN İBARET

Yurdum insanının to be or not to be leri asla bitmez.Bizim açık büfemiz sonsuzdur,bu açık büfe cinnetimizi, cennetimiz,i hayati meselemizi oluşturur.Benim açımdan bu bayramda farklı bir bayram olmadı,ama tabiî ki her şey gibi eskiden daha güzeldi.İzmir yapay tatlandırıcı bedava otobüs,metro ve bilimum gariban stratejik ucuzlaştırma (sürüsüne bereket)taktikleriyle beynimi burgulu bir miksere çevirdi.Varacağım yere varamadım,vardığımdaysa farklı bir yerdeydim.Ayrıca na toplu taşıma taşıtlarında yaşadığım olaylar yapaylığı ötem berim yanım ya da şuram yada burama taşıdı.Ramazan bayramı değil concon bayramıydı.Kendi başına işleyen çılgın bir bayram alışverişi .Çıkardığım sonuç:
Tamamen ihraç fazlası molozumuz var, hem de saf.
Bu sanırım değişmeyecek ömrümün ana fikri ya da değişmeyen ömrümün ana fikri

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

The Language Habitat: an Ecopoetry Manifesto

The Language Habitat: an Ecopoetry Manifesto By James Engelhardt Ecopoetry is connection. It’s a way to engage the world by and through language. This poetry might be wary of language, but at its core believes that language is an evolved ability that comes from our bodies, that is close to the core of who we are in the world. Ecopoetry might borrow strategies and approaches from postmodernism and its off-shoots, depending on the poet and their interests, but the ecopoetic space is not a postmodern space. An ecopoem might play with slippages, but the play will lead to further connections. Ecopoetry does share a space with science. One of the concerns of ecopoetry is non-human nature (it shares this concern with the critical apparatus it borrows from, ecocriticism). It certainly shares that concern with most of the world’s history of poetry: How can we connect with non-human nature that seems so much more, so much larger than ourselves? How can we understand it? One way ...