Ana içeriğe atla

T.C HÜK. NOT DEFTERİ


...Camı olmayan asansör kapıları boşluğu duyumsatsada midemiz ağır yemeğe inanır. Söz verilen sözcükler amaçsız akışına bırakılmış bir kimlik, işte boşluk.Canlı beden doğaya karışamaz,ama arka kapılardan inilir,ön kapılardan binilir.AIDS salgını ve kitlesel açlık bir boşluğun arkasında ekolojiye karşı bir orman saldırısıdır,ama bu kaçınılmazdır.Yaşamsal gereksinimlerin ne olduğunu bilmeyen bir toplum toplum olduğunu biliyormudur? İnsanın kendini gerçekleştirmesi üzerine bir söyleşiden öte gidemeyen seminerler ve konferanslar cabası..
...Ruh için benim gibiler için ;yaşamak bir anlamda ölmektir,çünkü bunun bir bedeli vardır;ölmeye hazır olmak yaşamadan mümkün olamıyor ne yazık .Genel nokta anlamlı yaşam olabilir,İnsanın sınırlarının içinde görüldüğü ve anlaşıldığı yaşam için ölüm kabul edilmesi gereken bir anlamdır.Entellektüel bir iktidar merkezi şiddeti değil bu;köleler ve efendiler arasındaki her savaşta temel soru insanın vaktinde yaşayıp yaşamadığı olacaktır.Bir kopma yarılma ve hatta farklılaşma sorusu?
...Ayırtetme ve yutma sorununun en ufak dışlama özelliği bu ince duvarlar,Tüm bağlılıkları dışlayıcı bakışlarıyla camekan veya vitrinler boş kadın suratları,benim gettolarım.Görünen- görünmeyen duvarların düzeni arasında gidip gelir.Metaboli olarak dışlama stratejikitir.Siz olamazsınız.siz asla olamazsınız.Bölümler bağlayıcı oluşlar-oluşlarıdır.Sınıflar,tahsisatlar,sınırların keskinliği de cabası.Dışarı sürülebileceğimiz bir dünya kaldı mı? (Euphoria of Memoranda)

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

The Language Habitat: an Ecopoetry Manifesto

The Language Habitat: an Ecopoetry Manifesto By James Engelhardt Ecopoetry is connection. It’s a way to engage the world by and through language. This poetry might be wary of language, but at its core believes that language is an evolved ability that comes from our bodies, that is close to the core of who we are in the world. Ecopoetry might borrow strategies and approaches from postmodernism and its off-shoots, depending on the poet and their interests, but the ecopoetic space is not a postmodern space. An ecopoem might play with slippages, but the play will lead to further connections. Ecopoetry does share a space with science. One of the concerns of ecopoetry is non-human nature (it shares this concern with the critical apparatus it borrows from, ecocriticism). It certainly shares that concern with most of the world’s history of poetry: How can we connect with non-human nature that seems so much more, so much larger than ourselves? How can we understand it? One way

Art in İsolation Online Exhibition / Santa Clarita

Art in İsolation Exhibition Virtual  Link

Satın Alınamayan Ortak Kader “Yeni Normal”

Yeni normal.Şu günlerde oldukça duyduğumuz bu kavram  tuhaf ve ıssız olan bir uzamda huzursuzluğun kaygıya doğru  birleşme yarattığı noktada var olmakta.İçimizde bulunduğumuz gerçeklik şimdilerde böyle tarif ediliyor.Acaba gerçekten böyle mi? Yeni ve normal mi?Yeni olan gerçeklik acaba normalleştirici mi?  Bugünlerde çoğu insan nasıl normalleşeceğimiz konusunda tartışıyor, kakafonik tarzda bu tartışmalar hiçbir  şeyin eskisi gibi olmayacağını ifade eden gürültülü haber bültenlerine yakın benzerlikte yorumlarla beraber buharlaşıyor.Aslında anlamların, kavramların,temsillerin ağına yakalanan  vahşi anlamsız  bedenler olduğumuz gerçeği (Erasmusvari tabiriyle bir  “homo bulla”)ile karşı karşıyayız.Bunun yanı sıra insan hayatında korku ve izalosyonun tam ortasındayken derin ve olumlu bir değişim olabileceği inancıyla uyanıyoruz.Kapitalizmin rasyonalitesi ve şiddetli sonuçları olan ırkçılık, cinsiyetçilik ve eşitsizlikle karşı karşıya kalan insanlar olarak kendi “elleriyle” işledikler