0--1

Acının sakız olduğu beldede
Dört baykuş öttü
Küçük serseri küçük serseri
Hayatın nerede?hayatın nerede?...

Bilmiyorum soru, anlamıyorum cevap oldu serserinin kalbinde

Dört baykuş tekrar
Sana sevmen için kalp, düşünmen için beyin verildi.
Küçük serseri küçük serseri beynin nerede beynin nerede?

İçindeki aşk kendinden önce cevap verdi. Serseri beynini işemek için kullanır insanlar ise tatmin olmak için yakınırlar. Dört tarafım insanla çevrili olduğu halde insan olmamız ne kötü

Dört baykuş öttü zaman geçiyor zaman geçiyor…
Dört baykuş ağladı zaman geçiyor zaman geçiyor..
Dört baykuş öldü zaman geçiyor zaman geçiyor..

Acının sakız olduğu beldede küçük serseri ağladı.
Hay allah hay Allah.

Oktay Can

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

The Language Habitat: an Ecopoetry Manifesto

The Language Habitat: an Ecopoetry Manifesto By James Engelhardt Ecopoetry is connection. It’s a way to engage the world by and through language. This poetry might be wary of language, but at its core believes that language is an evolved ability that comes from our bodies, that is close to the core of who we are in the world. Ecopoetry might borrow strategies and approaches from postmodernism and its off-shoots, depending on the poet and their interests, but the ecopoetic space is not a postmodern space. An ecopoem might play with slippages, but the play will lead to further connections. Ecopoetry does share a space with science. One of the concerns of ecopoetry is non-human nature (it shares this concern with the critical apparatus it borrows from, ecocriticism). It certainly shares that concern with most of the world’s history of poetry: How can we connect with non-human nature that seems so much more, so much larger than ourselves? How can we understand it? One way