DERECE

Bir sanatçı için eserini bitirdiği an bir sona işaret eder. Aralarındaki bağ artık kopmuştur ve eser artık bir seremoniyle, sergiyle uğurlanıp kendi yolculuğuna çıkabilir. Sanatçının eskizleri, karalamaları ise hala ilişkide olduğu, anı gösteren, sürece şahitlik edenlerdir. Çok manidar bir şekilde bir sanatçının eskizlerinin sergilenmeye değer görüldüğü zaman da genelde ölümlerinden sonra gerçekleşen retrospektif sergileridir. ‘Eskiz Hali’ sergisi henüz retrospektif yapmak için çok genç bu sanatçıların, kısa bir süreliğine, üretim süreçlerine, düşünme şekillerine, kafalarındaki seslere tanıklık ediyor. Sanatçılar: Ahu Akgün, Eda Aslan, Ece Bal, Sena Başöz, Levent Aygül, Mehmet Dere, Aslı Dinç, Didem Erbaş, Burçak Gezeroğlu, Ekin Kano, Gizem Karakaş, Marc Lochner, Efe Meral, Romina Meriç, Lara Ögel, Erhan Özışıklı, Şevket Sönmez, Elif Süsler, Etem Şahin, Serra Tansel, Asuman Tanyaş, Tan Taşpolatoğlu, Ayça Telgeren, Defne Tesal, Zeynep Solakoğlu, Murat Yıldız, Mustafa Kemal Yurttaş ...

Performance’s only life is in thepresent. Performance cannot be saved, recorded, documented, or otherwise participate in the circulation of representations of representations: Once it does so, it becomes something other than performance. To the degree that performance attempts to enter the economy of reproduction it betrays and lessens the promise of its own ontology. Performance’s being…becomes itself through disappearance. Peggy Phelan [Unmarked: The Politics of Performance (London: Routledge, 1993): 146]

You'll never get anyone to pay for the Guggenheim to stay empty all year, though to me that would be a marvelous idea. Allan Kaprow ["What Is a Museum?: A Dialogue between Allan Kaprow and Robert  Smithson" Robert Smithson: The Collected Writings, ed. Jack Flam  Berkeley: University of California Press, 1996): 48. Copyright Estate  Robert Smithson

SANATORIUM , 9 Şubat – 10 Mart 2018 tarihleri arasında Mehmet Dere’nin kavramsal çerçevesini ürettiği ve sanatçı olarak dahil olduğu, Yunus Emre Erdoğan, İsmail Şimşek Nezaket Ekici’nin çalışmalarından oluşan “ Umutsuz Boşluk ” adlı sergiye ev sahipliği yapıyor. Sergi ilhamını Dücane Cündioğlu’nun Umutsuz Boşluk adlı makalesinden almaktadır. Cündioğlu ‘Umutsuz boşluk’ adlı makalesinde, Sam Mendes’in yönetmenliğini yaptığı ‘Revolutionary Road’ adlı filminden yola çıkarak bir çiftin içine saplandıkları; ruhani açmaz olarak tarif edilmeye çalışılan “umutsuz boşluğu” deli karakteri üzerinden tartışmaya açmaktadır. Umutsuz Boşluk isimli sergi başlığı; kötümser bir ruh halini vurgulamasının aksine gücünü umuttan almakta. Bu umut sanatçının credosu (amentüsü) anlamında vurgulanan umutsuzlukla yüzleşme yeteneğidir. Denebilir ki sanatçılar bir anlamda bu kavrayışı ortaya koyarlar. Sanatçı “boşluğu” dönüştürememeyi, bunaltıyı, çöküşü ya da tam tersi olarak bunun ifade ...

tanrı seslenmiş olamaz kuşlar gelmiş olamaz ben olmuş olamam bu çok fazla. neden tanrı neden kuşlar neden ben hep tanrı hep kuşlar hep ben uçmaklara uçanlara uçuşa bu çok fazla. kana kan dişlere diş saç saça başa baş tozutmadan ağdalandırarak bu çok fazla.  herk edilmişliğin de tebessüme yer açan bir fasıla verdiğini biliriz bu çok fazla. İsmet Özel