Ana içeriğe atla

31.10

Bir an içinizdeki sesi duyuverirsiniz.Genellikle farketmeden olur.Bir an bakmışsınızkendinizle konuşuyorsunuz.Sorular yinelenr,hele karamsar bir ruhsanız(benim gibi) tutarlılıktan yoksun kalırsınız.Ben buna düşüş diyorum
Bunun üzerine mantıklı bir açıklama zaten saçma olur,eğer mantıklı bir açıklaması varsa özür dilerim ben bilmiyorum.
Girdap, girdap( bana fazla romantik demeyin sakın)
Kendinizi yaldızlı bir bok olarak hissettiğiniz hiç mi olmadı
Kayıplarımı gerçeklikte bambaşka bir mahiyette görüyorum şu an.
Zaman geçiyor ve hala ben buradayım,bir işim bile yok
Münhasıran eli gerçeklikten çekilmiş bir dilenciyim,belki de hiç ciddiye alınmadım
Dedim ya karamsarım
Karamsarım çünkü öfkenide unutturuyor herşey
Sabrın jeneriği öfkenin bilgeliğiyle değişiyor,bir sebebi var
Belki gücün keskinliği vardır sabırda
Ama hala zaman istiyor
dedim ya şu an içinde ve şu cümleleri yazarken başka bir zamanda bunu anlayamacağım bir ana kaçıyorum.
Sürekli düşüş ya da serbest uçuş
Şimdilik biraz zırvalama,kaygı,karamsarlık ve gidip gelen umut
Şu ana yakışan en iyi cümle ne olurdu?
a)Tüm kurbanlar için kredi kartı geçerlidir mi?
b)Git amip! terliksi hayvanlarımı getirmi?
31.10.2006

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

The Language Habitat: an Ecopoetry Manifesto

The Language Habitat: an Ecopoetry Manifesto By James Engelhardt Ecopoetry is connection. It’s a way to engage the world by and through language. This poetry might be wary of language, but at its core believes that language is an evolved ability that comes from our bodies, that is close to the core of who we are in the world. Ecopoetry might borrow strategies and approaches from postmodernism and its off-shoots, depending on the poet and their interests, but the ecopoetic space is not a postmodern space. An ecopoem might play with slippages, but the play will lead to further connections. Ecopoetry does share a space with science. One of the concerns of ecopoetry is non-human nature (it shares this concern with the critical apparatus it borrows from, ecocriticism). It certainly shares that concern with most of the world’s history of poetry: How can we connect with non-human nature that seems so much more, so much larger than ourselves? How can we understand it? One way

Art in İsolation Online Exhibition / Santa Clarita

Art in İsolation Exhibition Virtual  Link

Satın Alınamayan Ortak Kader “Yeni Normal”

Yeni normal.Şu günlerde oldukça duyduğumuz bu kavram  tuhaf ve ıssız olan bir uzamda huzursuzluğun kaygıya doğru  birleşme yarattığı noktada var olmakta.İçimizde bulunduğumuz gerçeklik şimdilerde böyle tarif ediliyor.Acaba gerçekten böyle mi? Yeni ve normal mi?Yeni olan gerçeklik acaba normalleştirici mi?  Bugünlerde çoğu insan nasıl normalleşeceğimiz konusunda tartışıyor, kakafonik tarzda bu tartışmalar hiçbir  şeyin eskisi gibi olmayacağını ifade eden gürültülü haber bültenlerine yakın benzerlikte yorumlarla beraber buharlaşıyor.Aslında anlamların, kavramların,temsillerin ağına yakalanan  vahşi anlamsız  bedenler olduğumuz gerçeği (Erasmusvari tabiriyle bir  “homo bulla”)ile karşı karşıyayız.Bunun yanı sıra insan hayatında korku ve izalosyonun tam ortasındayken derin ve olumlu bir değişim olabileceği inancıyla uyanıyoruz.Kapitalizmin rasyonalitesi ve şiddetli sonuçları olan ırkçılık, cinsiyetçilik ve eşitsizlikle karşı karşıya kalan insanlar olarak kendi “elleriyle” işledikler